συγκοινωνιακός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη συγκοινωνία («συγκοινωνιακά μέσα»)

2. φρ. α) «συγκοινωνιακό δίκαιο»

(νομ.) το σύνολο τών νομικών κανόνων που διέπουν γενικά τη μεταφορά προσώπων ή πραγμάτων

β) «συγκοινωνιακή οικονομία» — η συστηματική και οργανωμένη τεχνική και οικονομική δραστηριότητα με την οποία παρέχονται μεταφορικές υπηρεσίες έναντι οικονομικού ανταλλάγματος

γ) «συγκοινωνιακή πολιτική» — το σύνολο τών μέτρων που παίρνει ένα κράτος για την παροχή συγκοινωνιακών εξυπηρετήσεων στους πολίτες του και η συμπεριφορά τού κράτους απέναντι στους φορείς τών συγκοινωνιακών υπηρεσιών

δ) «συγκοινωνιακό κόστος» — το κόστος παροχής συγκοινωνιακών υπηρεσιών που ποικίλλει όχι μόνο από τομέα σε τομέα μεταφοράς αλλά και από μέσο σε μέσο

ε) «συγκοινωνιακή γεωγραφία» — κλάδος τής οικονομικής γεωγραφίας ο οποίος ασχολείται με την έρευνα τών λόγων τής διάδοσης τών εναέριων, χερσαίων, θαλάσσιων μέσων συγκοινωνίας. Επιρρ. συγκοινωνιακά Ν

με συγκοινωνία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συγκοινωνία. Η λ. μαρτυρείται από το 1898 στην εφημερίδα Ακρόπολις].